کوچه های باد و باران خورده ی سرما زده...جای پاهایی گِلی که کوچه را با خود به انتها می برد...و در پایان راه، سنگ سفید مرمرینی که روی آن تنها یک نام حک شده بود: اگنس .
درون گور، هیچ تابوتی نبود...
برداشتی آزاد از قسمتی از کتاب الیور توییست
کلمات کلیدی:
